Terapia manualna w zaburzeniach artykulacyjnych – podejście interdyscyplinarne.

Fizjoterapeutka, logopedka i studentka osteopatii. W pracy zawodowej łączy wiele specjalizacji. Głównie zajmuje się̨ zaburzeniami zlokalizowanymi w obszarze czaszki i twarzoczaszki, szyjnego odcinka kręgosłupa, stawów skroniowo- żuchwowych, krtani i aparatu artykulacyjnego oraz uwalnianiem napięć w ciele spowodowanych stresem i traumą. Pracuje z niemowlakami, dziećmi oraz osobami dorosłymi. Doświadczenie zdobywała w szpitalach, klinikach, poradniach specjalistycznych, hospicjach. Uczy się̨ ̨ od niezwykłych terapeutów i instruktorów z całego świata, którzy inwestowali czas i energię w to, aby mogła coraz lepiej towarzyszyć pacjentom w ich powrocie do zdrowia. Jako logopeda pracuje głównie technikami manualnymi. Fascynuje ją ludzkie ciało i to jak logicznie jest ze sobą połączone. Zwraca szczególną uwagę na prawidłową pracę języka, ponieważ to właśnie język w ogromnym stopniu odpowiada za prawidłowy zgryz, kształtowanie zatok, prawidłowe ssanie, żucie i poł

Odbiorcy:

♦ Studenci logopedii

♦ Osoby rozpoczynające swoją przygodę z logopedią

♦ Terapeuci, którzy chcą poszerzyć swój warsztat o anatomię, fizjologię i biomechanikę ludzkiego ciała

♦ Terapeuci, którzy chcą poszerzyć swój warsztat o techniki manualne i szersze, bardziej holistyczne spojrzenie na problemy pacjentów

♦ Fizjoterapeuci, którzy chcą poszerzać swoją wiedza na temat problemów logopedycznych i budować zespoły terapeutyczne

Zalety szkolenia:

♦ Język i terminologia znana logopedom
♦ Prowadzenie przez fizjoterapeutę i logopedę- osobę, która zna specyfikę pracy logopedy i fizjoterapeuty.
♦ Zaprezentowanie fizjoterapeutycznego spojrzenia w zaburzeniach logopedycznych
♦ Diagnostyka i techniki, które są dopasowane do potrzeb logopedów
♦ Nauka jak budować efektywny zespół fizjoterapeuta- logopeda
♦ Poznanie mniej znanych manualnych metod pracy z pacjentem, które mogą przyspieszyć lub dopełnić proces terapeutyczny

Program: 

1. Dyslalia okiem fizjoterapeuty

a)  Część teoretyczna:

♦ Wywiad – jako rozbudowana forma diagnozowania i szczegółowe poznanie historii pacjenta.

♦ Nieprawidłowa artykulacja- wyzwanie dla fizjoterapeuty i logopedy.

♦ Dlaczego występuje i czym może być spowodowana nieprawidłowa artykulacja? – nawiązanie do ciąży, porodu,    pielęgnacji i rozwoju dziecka.

♦ Anatomia głowy, szyi, klatki piersiowej i jamy brzucha- funkcja i współpraca poszczególnych struktur anatomicznych -niezbędny    zakres anatomii i fizjologii dla logopedy.

b) Część praktyczna:     

♦ Ocena budowy anatomicznej głowy, twarzy, szyi, klatki piersiowej – ważne punkty w obserwacji holistycznej pacjenta.

♦ Palpacja i ocena funkcjonowania wybranych struktur anatomicznych potrzebnych w terapii manualnej dyslali: mięśni, nerwów, powięzi struktur kostnych

2. Jak obserwować ciało pacjenta?

a)  Część teoretyczna:

♦ Postawa i jej wpływ na ustawienie głowy oraz zgryz pacjenta.

♦ Obserwacja spontanicznej aktywności dziecka- jako źródło wiedzy o kompensacjach w ciele.

♦ Napięcie mięśniowe i jego wpływ na warunki orofacjalne.

♦ Zmniejszone czy zwiększone napięcie mięśniowe- jak badać, co obserwować, o co pytać rodziców?

♦ Ocena toru oddechowego i rozpoznawanie wzorców zaburzeń w ciele pacjenta.

♦ Zaburzenie połykania, żucia, gryzienia- jako problem globalnej pracy ciała.

b) Część praktyczna:

♦ Ocena postawy ciała.

♦ Ocena napięcia mięśniowego.

♦ Zabawy, ćwiczenia i techniki normalizujące napięcie mięśniowe w ciele pacjenta.

♦ Praca manualna nad torem oddechowym.

 3. Terapia manualna- jak ją stosować w gabinecie logopedycznym?

a) Część teoretyczna:

♦ Omówienie przepon w ciele i ich funkcjonowanie.

♦ Napięcia zlokalizowane w obszarze klatki piersiowej i kręgosłupa- etiologia powstawania i ich wpływ na aparat artykulacyjny.

♦ Krtań, kość gnykowa i dno jamy ustnej- omówienie teoretyczne budowy oraz funkcji danego obszaru.

♦ Wędzidełko – ocena fizjoterapeutyczna oraz inne przyczyny skrócenia.

♦ Współpraca z fizjoterapeutą- jak się komunikować, w jakim obszarze może wspomóc terapię logopedyczną, jak stworzyć efektywny zespół terapeutyczny?

b) Część praktyczna:

♦ Badanie wybranych struktur oraz techniki pracy manualnej: przepona, klatka piersiowa, obszar szyi, czaszka i twarzoczaszka.

Uczestnicy otrzymają materiały szkoleniowe i zaświadczenia o ukończeniu szkolenia.